สองนักแสดง “เอิร์ท-มิกซ์” บอกเล่าเรื่องราวการถ่ายทำซีรีส์ที่หลายคนรอคอยผ่าน “ไดอารี่ นิทานพันดาว”

ปิดกล้องไปแล้วนะครับกับการถ่ายทำซีรี่ย์เรื่อง.. นิทานพันดาว .. การถ่ายทำเรื่องนี้ทำให้ผมเรียนรู้กับสายงานที่ผมกำลังทำมากขึ้นได้วิชากลับไปทุกวันมันมีความทรงจำหลายอย่างที่เข้ามาและผมก็ไม่อยากให้มันจากไปมันมีทั้งความสุขความสุขที่ได้เห็นตัวละคนโลดแล่นและมีชีวิตจริงๆขึ้นมามีความสุขที่ได้เห็นทีมงานที่เขาตั้งใจและทุ่มเทหวังว่าจะให้มันออกมาดีแล้วมันยิ่งทำให้ผมต้องฝึกฝนตัวเองอยู่ตลอดเวลาต้องยิ่งพยายามและตั้งใจไม่มีวันไหนที่ผมไม่ทำการบ้านหาแบคกราวนด์ตัวละครอยู่ตลอดเวลาไม่มีวันไหนที่ผมไม่เข้าใจเขาภูผาเครียดที่เราต้องหาจุดกึ่งกลางระหว่างผมกับภูผาซึ่งตอนแรกมันยากมากยากจนยากจะร้องให้ แต่ก็เก็บเอาไว้ไม่อยู่บางทีการร้องให้มันก็ช่วยให้เราดีขึ้นเหมือนกันพอถ่ายไปหลาย ๆ คิวเริ่มหาจุดตรงกลางได้เลยทำให้ความเครียดนั้นหายไปเหนื่อยต้องบอกตรงๆว่าเหนื่อยมากกับการถ่ายทำ แต่มันเป็นเหนื่อยที่มีความสุขเพราะทุกครั้งที่มีคิวถ่ายทำผมเรียนรู้อยู่ตลอดเวลาสนุกกับสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าตลอดภูมิใจภูมิใจที่ตัวเองยึดสู้และไม่ท้อถึงแม้ระหว่างทางมันมีอุปสรรคต่างๆมากมาย แต่ผมก็ผ่านมาได้ภูมิใจที่ตัวเองรักตัวละครที่ชื่อว่าภูผาได้ขนาดนี้และรักตัวละครตัวอื่น ๆ ได้ขนาดนี้ถ้าสมมุติมีคนถามว่าอยากกลับไปแก้ตัวอีกครั้งมั้ย? ผมบอกเลยว่าไม่เพราะว่าผมได้ทำเต็มที่แล้วทำสุดความสามารถผมโชว์ศักยภาพที่ตัวเองมีออกมาหมดแล้วจากอะไรที่ไม่เคยทำหรือความสามารถพิเศษที่คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ซีรีย์เรื่องนี้ก็ให้ผมได้ลองทำหมดแล้วเพราะฉะนี่จึงเป็นเหตุผลที่ผมไม่อยากกลับไปแก้ไขอะไรอีกแล้วผมไม่เสียใจกับทุกอย่างที่ผมได้ตัดสินใจทำไปเลยผมไม่รู้จะขอบคุณใครก่อนเลยผมขอรวบรัดเลยแล้วกันนะครับ 🙂

ขอบคุณแฟนคลับจากทุกๆบ้านที่ส่งอาหารกันถึงบนดอยเก่งมากทำให้พวกเราได้มีอาหารผลไม้ขนมให้กินบางทีเยอะไปนะพอมันเหลือแล้วเสียดายบางทีผมก็เก็บเอาไว้กินวันต่อไปยังไงก็ขอขอบคุณมากนะครับพี่คนขับรถตู้ผมขอบคุณมากนะครับที่คอยมารับมาส่งพวกเราบางที่ลืมของบ้างอะไรบ้างที่ไม่เคยว่าอะไรเลยสักคำทีมการจัดการกองขอบคุณมากนะครับที่คอยดูแลความสะดวกสบายให้พวกเราได้มีอาหารกินได้ซักเสื้อผ้าไม่ต้องใส่ซ้ำกันได้มีที่พักดีดีวิวดีดี (ถึงแม้จะไม่มีเวลาดูชมวิวเลยก็ตามแม่ ๆ สวัสดิการผมชอบฝ่ายนี้ครับเพราะเวลาเข้าไปในโซนนี้รู้สึกว่าจะได้กินของอร่อย ๆ อยู่ตลอดเวลาพักกองก็มีน้ำข้าวน้ำผลไม้ให้กินบางทีแม่ ๆ เก็บผลไม้ของชาวบ้านมา [ไม่รู้ขอเขาหรือยัง e] งั้นผมขอโอกาสนี้ขอบคุณชาวบ้านที่จำใจแบ่งปันผลไม้ป่าให้พวกเรานะครับผมว่าป่านนี้ชาวบ้านที่นั่นคงเข็ดแล้วกับกองนี้ปล. ผมว่าผลไม้ป่าโคตรอร่อยเลยฝ่ายพร็อพพวกพี่โคตรเก่งเลยหามาจากไหนได้เรียลขนาดนี้ผ้าห่มหม้อหุงข้าวจานช้อนโคมไฟไหนจะตัวโรงเรียนที่สร้างขึ้นมากับบ้านพักครูอาสาของเธียรที่สร้างขึ้นมาใหม่หมดพวกพี่เก่งมากครับและขอบคุณมากครับพี่ ๆ ทีมไฟอันนี้ผมก็นับถือพวกพี่จริงๆที่บางโลการเดินทางขึ้นไปถ่ายทำมันยากลำบากมากที่แบกไฟขึ้นผาตั้งกันเหมือนเบาแล้วทำงานแข็งกับเวลาอีกผมขอบคุณพวกพี่มาก ๆ ครับ

ฝ่าย Sounds พี่สองคนจะไวกว่าคนอื่นเสมอพวกผมเดินยังไม่ถึงหน้าเซ็ทเลยพี่เข้ามาชาตแล้วไหนจะต้องทำงานแข่งกับเวลาอีกยอมในความหูไวตาไวและว่องไวของพี่มากครับแม่ ๆ ทีมแต่งหน้าทำผมเรารักกันจริงๆใช่มั้ยครับ? 55555 เพราะทุกครั้งที่เราเจอกันเราจะมีเรื่องให้แกล้งมีเรื่องให้ตลกอยู่ตลอดเวลาอีกคนก็สายพูดน้อย แต่พูดที่สะเทือนถึงยอดเขามาพร้อมกับคำพูดว่า “ฉันโอเคฉันอยู่ได้” แล้วทำท่าปาดน้ำตา … (อีกคนก็พูดเยอะไม่รู้กินเยอะหรือพูดเยอะกันแน่ แต่ก็รักรักที่ให้แกล้งรักที่ให้จิ้มท้องได้ไม่โกรธยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่แต่งหน้าทำผมให้เป็นภูผาหล่อๆคอสตูมผมได้ศัพท์ใหม่กับพี่ ๆ เขามาเยอะมากมากเช่นคำว่าแกง .. พส? หึจนตอนนี้ผมติดคำว่านี้ไปแล้วผมชอบที่เห็นพวกพี่โดนแกงนะครับ 555 มองแล้วแล้วน่ารักดีอีกคนคือหัวหน้าทีมคอสตูมไม่คิดว่าจะมา แต่ก็ยังมามาหลายวันด้วยเธอสู้จริงๆและไม่คิดว่าจะเล่นว่าวเป็นเธอก็เล่นเป็นขอบคุณมากครับที่พวกพี่ ๆ ทำให้ตัวครทุกตัวละครมีเสื้อผ้าใส่ไม่ต้องแก้ผ้ากันเล่นหยอก ๆ ๆ ๆ ๆ รักนะพี่ตากล้องพวกพี่โคตรเก่งเลยโคตรสปิริตด้วยมีอยู่ซีนหนึ่งพี่ต้องลงไปตั้งกล้องในน้ำผมเห็นแล้วอึ้งเลยยอมครับผมเห็นพี่แบกกล้องทั้งวันไม่มีบ่นว่าปวดหลังปวดมือปวดไหล่สักคำหรือว่ากลับห้องไปแปะแผ่นแก้ปวดหลังเต็มหลังแล้วก็ไม่รู้ผมเคยฝันว่านอนอยู่ดีดีมีกล้องอยู่ข้างๆตัวเอง [ไปละสมอง] ขอบคุณพี่ ๆ มากนะครับที่มาเป็นตากล้องมือดีให้พวกเรา

มาถึงคนใกล้ตัวบ้างอันนี้ผมไม่รู้ว่าเขาอยู่ฝ่ายไหนอ่ะจำแนกไม่ถูก 5555 เห็นทำทุกฝ่ายเอาเป็นว่าผมตั้งให้ละกันฝ่ายรักที่พักใจอิอิพี่จูพี่เอ๊ะพี่อู่พี่จูจะเป็นสายอินอินทุกอย่างร้องให้เก่งมาก แต่ก็ทำงานหน้าเซ็ทเก่งมากเหมือนกันซบเก่งอีกตังหากให้กำลังใจเก่งด้วยพี่อู่เรียกได้ว่าเป็นพ่อสถาบันจะคอยให้คำปรึกษาทุกอย่างทั้งเรื่องส่วนตัวเรื่องบทเรื่องคาแรคเตอร์ทุกอย่างจริงๆซีเรียสได้ตลกได้ต้องยกให้เขาครับเป็นทุกอย่างให้เธอแล้วส่วนพี่เอ๊ะอันนี้เขาบอกเองว่าเขาเป็นตัวฟรีฟรีในที่นี้หมายความว่าใครให้ทำอะไรก็ทำต่อบทเล่นละครเต้นร้องเพลงเลียนแบบเสียงลำโพงเหมือนบ้า …. ถ้าพี่เอ๊ะหายไปแสดงว่าแอบงีบหรือไม่ก็อยู่กับเด็ก ๆ ผมมีความสุขครับที่ผมเห็นพี่ทำได้ทุกอย่างจริงรักนะครับขอบคุณนักแสดงทุกคนทุกท่านถ้าจะให้ผมพูดถึงทุกคนมันคงจะยาวไปเอาสั้น ๆ แล้วกันนะครับขอบคุณครับที่ร่วมประสบการณ์ร่วมถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครไปด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมลำบากขึ้นเขาลงห้วยผ่านอากาศร้อนหนาวทุกคนทำให้ซีรี่ย์เรื่องนี้มันสมบูรณ์ที่สุดและขอบคุณมิตรภาพที่ดีขอบคุณครับผมขอแยกไว้คนหนึ่งนะคนนี้อยู่กับผมบ่อยที่สุดเข้าซีนกันเยอะที่สุดรู้สึกร่วมกันเยอะที่สุดผมต้องขอบคุณเขาครับมิกซ์เขาเป็นคนที่เก่งขนาดเรื่องแรกยังทำได้ขนาดนี้อีกอย่างเขาไม่ได้แค่ทำงานอย่างเดียวเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยแล้วเด็กตัวแค่นี้ก็ถือว่าเก่งมากแล้วตลอดระยะเวลาที่เราถ่ายทำซีรี่ย์ด้วยกันมันมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ทำให้เรามองเห็นอีกคนได้ลึกขึ้นเกิดเรื่องราวมากมายให้เราได้จดจำแก้ไขให้กำลังใจและตัดสินใจขอบคุณที่ตกลงมาเล่นเรื่องนี้ขอบคุณที่ไม่เคยยอมแพ้ขอบคุณที่พยายามเข้าใจในตัวซึ่งกันและกันขอบคุณที่เป็นพาร์ทเนอร์ที่ดีที่สุดขอบคุณครับ

ขอบคุณครู ๆ ทุกท่านครูสอนแอคติ้งสอนพูดและพี่ ๆ ที่เป็นคราบครูที่หวังดีและให้วิชาความรู้เอาไปใช้มากมายขอบคุณมากครับ 4 เอาล่ะครับมาถึงบุคคลทำคัญที่พูดถึงไม่ได้เลยคือผู้กำกับของเราพี่ออฟนั่นเอง แต่ไม่ได้ได้มีแค่ออฟเดียวครับมีสองออฟงั้นผมขอพูดถึงพี่ออฟใหญ่ก่อนพี่เขาเป็นผู้ช่วยผู้กำกับคำแรกผมจำได้เลยพี่เขาบอกว่าชื่อผมเหมือนน้องชายของเขานั้นเป็นการเริ่มต้นบทสนทนาระหว่างเราตลอดที่เราทำงานด้วยกันเราแชร์ประสบการณ์ในชีวิตด้วยกันขอบคุณพี่ออฟใหญ่มาก ๆ นะครับที่โค็ดแอคติ้งให้ผมได้ลึกซึ่งขนาดนี้ถ้าเจออีกผมขอกอดพี่ซีกทีคนสุดท้ายของการพิมพ์มหากาพย์ของผมในครั้งนี้คือพี่แบล็คออฟผู้กำกับคนเก่งของเราผมต้องบอกก่อนว่าเรื่องนี้พี่ออฟเก็บไว้มา 3 ปีกว่าจะได้ทำเขาตั้งใจและพยายามกับเรื่องนี้มากเก็บดีเทลเก็บลายละเอียดทุกอย่างจนมันออกเป็นรูปเป็นร่างแบบนี้และพี่ออฟเขาจะมีคำพูดที่ทำให้เราคิดอะไรได้อยู่ตลอดเวลาคอยเตือนสติเราคอยแนะนำเราทุกเรื่องทั้งเรื่องส่วนตัวเรื่องงานหรือแม้กะทั้งเรื่องไร้สาระผมไม่รู้จะขอบคุณยังไงไม่รู้จะขอบคุณกี่ครั้งดีฮับ …. ขอบคุณนะครับพี่ที่ให้ผมมีโอกาสไปแคสแล้วได้บทภูผามาขอบคุณที่เชื่อใจขอบคุณที่เห็นอะไรในเด็กคนนี้ขอบคุณพี่ออฟไม่เคยยอมแพ้ขอบคุณที่พี่ออฟฟังปัญหาทุกอย่างขอบคุณที่พี่ออฟได้ร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยกันมันสำคัญกับผมมากขอโทษขอโทษที่ผมไม่รู้ว่าผมเป็นภูผาในแบบที่พี่ออฟอยากได้หรือเปล่าขอโทษที่ทำให้พี่ออฟมีเรื่องให้คิดได้ทุกวันสุดท้ายนี้คำเดียวครับ “รัก”

ขอบคุณพี่ถาที่เป็น boss ใหญ่เป็นคนต้นตัดสินใจและวางใจให้พวกผมได้เล่นและได้ทำซีรี่ย์เรื่องนี้ขอบคุณมากครับสุดท้ายและท้ายสุดขอบคุณนักเขียนมาก ๆ ครับที่เขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาให้เราได้ทำงานกันต่อให้ตัวละครทุกทุกตัวได้ออกมาเดินเล่นได้ออกมารู้สึกกันจริงๆขอบคุณมากครับ

ลาก่อนภูผา … นายทำให้เราเรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างจากนายนายทำให้เรารักใครสักคนอย่างสุดหัวใจโดยที่ไม่เห็นหน้ากันเราได้ส่งความรู้สึกของนายออกมาหมดเท่าที่เราจะทำได้แล้วนะเราเข้าใจแล้วว่านายรู้สึกยังไงขอให้นายโชคดีทำหน้าที่ที่ตัวเองรักต่อไปอยู่กับคนที่นายรักนะดูแลตัวเองด้วยดูแลกันและกันดีดีและเราชื่อว่าเส้นทางที่นายเลือกทำอยู่มันสำคัญและเป็นสิ่งที่นายรักมากเราขอเดินไปอีกเส้นทางหนึ่งนะหวังว่าเราจะได้พบเจอกันอีกไม่ที่ใดที่ก็ที่หนึ่ง … ไม่บอกรักหรอกดูที่การกระทำนายสอนเราไว้นจบแล้วครับกับการเขียนเรียงความปิดกล้องซีรี่ย์ “นิทานพันดาว” ผมว่ามันเป็นความรู้สึกความทรงจำประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้ … ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเดินทางกันนับดาวทุกคนทำให้การนับดาวครั้งนี้ง่ายขึ้นและผมหวังว่าสักวันเราจะโคจรกลับมาเจอกันอีกครั้ง * ผมขอฝากทุกคนด้วยนะครับทุกคนตั้งใจและพยายามกับเรื่องนี้มากจริงๆมาร่วมนับดาวด้วยกันนะเอิร์ท พิรพัฒน์ วัฒนเศรษสิริ 1/11/2020 15.30 น.